Δεν έχει συμβεί τίποτα στην πραγματικότητα... κι ωστόσο, δε νιώθεις καλά. Αυτό το γκρίζο σύννεφο που μπλοκάρει σχεδόν τα πάντα. Οι φίλοι δεν καταλαβαίνουν και σταδιακά αραιώνουν. Μοναξιά, θλίψη και μια αίσθηση απίστευτα δυσάρεστης αδυναμίας.
Με ρεαλιστικά κριτήρια, τίποτα που να δικαιολογεί αυτή τη μιζέρια...
Με επιστημονικά κριτήρια, ίσως είναι κάτι κληρονομικό που χρήζει φαρμακευτικής αγωγής...
Με αστρολογικά κριτήρια, η συννεφιά έχει νόημα και λόγο ύπαρξης, το timing δεν είναι καθόλου τυχαίο και ναι, υπάρχουν πραγματικές αιτίες, κι επομένως πραγματικές λύσεις...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: στη σύγχρονη εποχή, αν θες να είσαι 'πολιτισμένος' άνθρωπος, δεν πρέπει να είσαι και τόσο άνθρωπος. Πρέπει να αυτολογοκρίνεσαι, ιδίως σε ο,τι έχει να κάνει με τα συναισθήματα -όχι όλα, μόνο τα πιο έντονα, τα λεγόμενα 'δυσάρεστα'. Κοινώς, δεν πρέπει να θυμώνεις, να ζηλεύεις, να στενοχωριέσαι, να πενθείς κτλ. Δεν είναι καλό (για ποιόν;) να νιώθεις έτσι.
Και συμμορφώνεσαι, γιατί θες να είσαι 'καλός' άνθρωπος. Και φιμώνεις το κομμάτι σου που φαίνεται 'κακό' ή 'αδύναμο' ή τέλος πάντων, απαράδεκτο.
Είσαι τόσο καλός στη συμμόρφωση, που με τον καιρό ξεχνάς πώς να νιώθεις καν αυτά τα απαράδεκτα. Και πριν το καταλάβεις, ξεχνάς να νιώθεις και τα παραδεκτά. Απάθεια -δε νιώθεις πια. Μόνο αυτή η δυσοίωνη μιζέρια, που μάταια προσπαθείς να αποφύγεις με κάθε τρόπο (φάρμακα, αλκοόλ, ναρκωτικά κτλ.)
Σ' αυτό το σημείο, το φυσικό ποσοστό αυτολογοκρισίας έχει πιθανότατα καλυφθεί. Πράγματι, δε συμβαίνει κάτι... ή μάλλον είναι κάτι που συμβαίνει πολύ καιρό και δε γίνεται να συνεχιστεί άλλο.
Αστρολογικά μιλώντας, πάντα έχουμε επιλογή -πόσο χειρότερα θα αφήσεις να γίνουν τα πράγματα μέχρι να αλλάξεις κάτι; Πόσες επαναλήψεις (διελεύσεις) θα χρειαστείς μέχρι το πάθημα να γίνει μάθημα; Δε βαρέθηκες πια; Αν ναι, δοκίμασε αυτό...
Η Πλουτώνια λύση: Αποδοχή
Δέξου ότι:
-μπορεί αυτά που έχεις μάθει ως σωστά, να είναι ως επί το πλείστον λάθος
-πιθανότατα έχεις πέσει θύμα της 'μαύρης παιδαγωγικής'*
μπορεί να είσαι 'κακός' άνθρωπος για κάποιους κι αυτό να είναι καλό
-ίσως έχεις υπάρξει για πολύ καιρό θύμα του εαυτού σου
-είσαι άνθρωπος και δικαιούσαι να νιώθεις όλα τα συναισθήματα
κάθε ανθρώπινο συναίσθημα έχει αξία και πρέπει να γίνεται σεβαστό
-υπάρχουν κι άλλες πλευρές του εαυτού σου, για να γνωρίσεις
έχεις τη δύναμη για μια ουσιαστική αλλαγή που εκτείνεται πέρα από το άτομό σου.
πχ. Ως παιδιά, οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε αυθόρμητοι και ειλικρινείς. Πολύ σύντομα, βέβαια, μαθαίνουμε πως το να λες την αλήθεια είναι λίγο-πολύ φάουλ και έτσι, αρχίζει η άτυπη εκπαίδευσή μας στα 'ευγενικά' ψέματα. Και το παιδί που έλεγε την αλήθεια για το τι νιώθει, τι σκέφτεται, τι βλέπει πάει τιμωρία επ' αόριστον στο υπόγειο. Και μένει στο σκοτάδι, αδικημένο, πληγωμένο και θυμωμένο. Ενώ ο κοινωνικά αποδεκτός, 'πολιτισμένος' πια ενήλικας αντιπαθεί γενικά τα παιδιά, γιατί είναι ωμά και σκληρά, και ο φαύλος κύκλος διαιωνίζεται...
Όταν ο Πλούτωνας αγγίζει ένα προσωπικό σημείο του ωροσκοπίου μας, η πόρτα του υπογείου ανοίγει. Με όνειρα, αναμνήσεις που επανέρχονται και προβλήματα που φαινομενικά προκύπτουν με ανεξήγητο τρόπο. Και όλ' αυτά μας ωθούν στο σκοτάδι, στη συννεφιά, που λέγαμε. Είναι καιρός για επανεξέταση και κάθαρση...
Δεν έχει νόημα να αρνούμαστε αυτή την 'κάθοδο', ούτε να την αποφεύγουμε ή να περιμένουμε να τελειώσει. Η φασίνα στο τιγκαρισμένο υπόγειο πρέπει να γίνει κάποτε, τώρα είναι ιδανική στιγμή κι αν το αναβάλλουμε, αργότερα θα 'ναι μόνο χειρότερα.
Τι έχει νόημα;
Να ρίξουμε φως σε όλα τα λογοκριμένα, να δούμε πού προδώσαμε κάποτε δικαιολογημένα τον εαυτό μας, να εντοπίσουμε τα τυφλά μας σημεία, συμπεριφορές που δεν έχουν να μας προσφέρουν κάτι πια, αλλά και ανεκμετάλλευτο δυναμικό που έχει να μας προσφέρει πολλά.
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα -απλώς να δεχθούμε και να επιτρέψουμε στα πράγματα να είναι όπως είναι. Οποιαδήποτε τάση να ελέγξουμε ή να κατευθύνουμε την κατάσταση μάλλον δεν έχει αποτέλεσμα. Το θετικό είναι ίσως αυτό -ότι το μάθημα της περιόδου είναι η αποδοχή. Και η αποδοχή είναι ουσιαστικά κάτι που δεν απαιτεί κόπο. Η αντίσταση πάλι απαιτεί τεράστια ποσότητα ενέργειας.
Αντί, λοιπόν, να εξαντλούμαστε σε μια μάταιη προσπάθεια να κρατήσουμε την πόρτα του υπογείου κλειστή, μπορούμε να επανακτήσουμε αυτή την ενέργεια και να βγούμε από την όλη εμπειρία πιο δυνατοί και συνειδητοποιημένοι. Πιο καθαροί, πιο αυθεντικοί και με μια πιο βαθιά κατανόηση του εαυτού μας αλλά και των ανθρώπων γύρω μας.
Astro-manual:
Χρήσιμες πληροφορίες για κάθε ξεχωριστή περίπτωση, μπορούν να βρεθούν στον γενέθλιο χάρτη του ατόμου, συνδυάζοντας τα παρακάτω δεδομένα:
-όψη διελαύνοντα Πλούτωνα - γενέθλιου πλανήτη
-γενέθλιος οίκος στον οποίο διελαύνει ο Πλούτωνας
-οίκοι που κυβερνώνται από τους δύο πλανήτες στο γενέθλιο ωροσκόπιο
-οίκοι στους οποίους βρίσκονται οι δύο πλανήτες στο γενέθλιο ωροσκόπιο
Πηγές:
*Alice Miller, Oι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας - Το δράμα του προικισμένου παιδιού, Ροές, Αθήνα 2003. Ως 'μαύρη παιδαγωγική' νοείται κάθε μορφή βίας που πραγματοποιείται 'για το καλό' του παιδιού, με καταστροφικές συνέπειες.
L. Greene, H. Sasportas, Dynamics of the unconscious (Seminars in Psychological Astrology vol.2), S.Weiser Inc., York Beach, Maine 1988
J. Hall, The Hades Moon, S.Weiser Inc., York Beach, Maine 1988
Με ρεαλιστικά κριτήρια, τίποτα που να δικαιολογεί αυτή τη μιζέρια...
Με επιστημονικά κριτήρια, ίσως είναι κάτι κληρονομικό που χρήζει φαρμακευτικής αγωγής...
Με αστρολογικά κριτήρια, η συννεφιά έχει νόημα και λόγο ύπαρξης, το timing δεν είναι καθόλου τυχαίο και ναι, υπάρχουν πραγματικές αιτίες, κι επομένως πραγματικές λύσεις...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: στη σύγχρονη εποχή, αν θες να είσαι 'πολιτισμένος' άνθρωπος, δεν πρέπει να είσαι και τόσο άνθρωπος. Πρέπει να αυτολογοκρίνεσαι, ιδίως σε ο,τι έχει να κάνει με τα συναισθήματα -όχι όλα, μόνο τα πιο έντονα, τα λεγόμενα 'δυσάρεστα'. Κοινώς, δεν πρέπει να θυμώνεις, να ζηλεύεις, να στενοχωριέσαι, να πενθείς κτλ. Δεν είναι καλό (για ποιόν;) να νιώθεις έτσι.Είσαι τόσο καλός στη συμμόρφωση, που με τον καιρό ξεχνάς πώς να νιώθεις καν αυτά τα απαράδεκτα. Και πριν το καταλάβεις, ξεχνάς να νιώθεις και τα παραδεκτά. Απάθεια -δε νιώθεις πια. Μόνο αυτή η δυσοίωνη μιζέρια, που μάταια προσπαθείς να αποφύγεις με κάθε τρόπο (φάρμακα, αλκοόλ, ναρκωτικά κτλ.)
Σ' αυτό το σημείο, το φυσικό ποσοστό αυτολογοκρισίας έχει πιθανότατα καλυφθεί. Πράγματι, δε συμβαίνει κάτι... ή μάλλον είναι κάτι που συμβαίνει πολύ καιρό και δε γίνεται να συνεχιστεί άλλο.
Αστρολογικά μιλώντας, πάντα έχουμε επιλογή -πόσο χειρότερα θα αφήσεις να γίνουν τα πράγματα μέχρι να αλλάξεις κάτι; Πόσες επαναλήψεις (διελεύσεις) θα χρειαστείς μέχρι το πάθημα να γίνει μάθημα; Δε βαρέθηκες πια; Αν ναι, δοκίμασε αυτό...
Η Πλουτώνια λύση: Αποδοχή
Δέξου ότι:
-μπορεί αυτά που έχεις μάθει ως σωστά, να είναι ως επί το πλείστον λάθος
-πιθανότατα έχεις πέσει θύμα της 'μαύρης παιδαγωγικής'*
μπορεί να είσαι 'κακός' άνθρωπος για κάποιους κι αυτό να είναι καλό
-ίσως έχεις υπάρξει για πολύ καιρό θύμα του εαυτού σου
-είσαι άνθρωπος και δικαιούσαι να νιώθεις όλα τα συναισθήματα
κάθε ανθρώπινο συναίσθημα έχει αξία και πρέπει να γίνεται σεβαστό
-υπάρχουν κι άλλες πλευρές του εαυτού σου, για να γνωρίσεις
έχεις τη δύναμη για μια ουσιαστική αλλαγή που εκτείνεται πέρα από το άτομό σου.
πχ. Ως παιδιά, οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε αυθόρμητοι και ειλικρινείς. Πολύ σύντομα, βέβαια, μαθαίνουμε πως το να λες την αλήθεια είναι λίγο-πολύ φάουλ και έτσι, αρχίζει η άτυπη εκπαίδευσή μας στα 'ευγενικά' ψέματα. Και το παιδί που έλεγε την αλήθεια για το τι νιώθει, τι σκέφτεται, τι βλέπει πάει τιμωρία επ' αόριστον στο υπόγειο. Και μένει στο σκοτάδι, αδικημένο, πληγωμένο και θυμωμένο. Ενώ ο κοινωνικά αποδεκτός, 'πολιτισμένος' πια ενήλικας αντιπαθεί γενικά τα παιδιά, γιατί είναι ωμά και σκληρά, και ο φαύλος κύκλος διαιωνίζεται...
Όταν ο Πλούτωνας αγγίζει ένα προσωπικό σημείο του ωροσκοπίου μας, η πόρτα του υπογείου ανοίγει. Με όνειρα, αναμνήσεις που επανέρχονται και προβλήματα που φαινομενικά προκύπτουν με ανεξήγητο τρόπο. Και όλ' αυτά μας ωθούν στο σκοτάδι, στη συννεφιά, που λέγαμε. Είναι καιρός για επανεξέταση και κάθαρση...
Δεν έχει νόημα να αρνούμαστε αυτή την 'κάθοδο', ούτε να την αποφεύγουμε ή να περιμένουμε να τελειώσει. Η φασίνα στο τιγκαρισμένο υπόγειο πρέπει να γίνει κάποτε, τώρα είναι ιδανική στιγμή κι αν το αναβάλλουμε, αργότερα θα 'ναι μόνο χειρότερα.
Τι έχει νόημα;
Να ρίξουμε φως σε όλα τα λογοκριμένα, να δούμε πού προδώσαμε κάποτε δικαιολογημένα τον εαυτό μας, να εντοπίσουμε τα τυφλά μας σημεία, συμπεριφορές που δεν έχουν να μας προσφέρουν κάτι πια, αλλά και ανεκμετάλλευτο δυναμικό που έχει να μας προσφέρει πολλά.
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα -απλώς να δεχθούμε και να επιτρέψουμε στα πράγματα να είναι όπως είναι. Οποιαδήποτε τάση να ελέγξουμε ή να κατευθύνουμε την κατάσταση μάλλον δεν έχει αποτέλεσμα. Το θετικό είναι ίσως αυτό -ότι το μάθημα της περιόδου είναι η αποδοχή. Και η αποδοχή είναι ουσιαστικά κάτι που δεν απαιτεί κόπο. Η αντίσταση πάλι απαιτεί τεράστια ποσότητα ενέργειας.
Αντί, λοιπόν, να εξαντλούμαστε σε μια μάταιη προσπάθεια να κρατήσουμε την πόρτα του υπογείου κλειστή, μπορούμε να επανακτήσουμε αυτή την ενέργεια και να βγούμε από την όλη εμπειρία πιο δυνατοί και συνειδητοποιημένοι. Πιο καθαροί, πιο αυθεντικοί και με μια πιο βαθιά κατανόηση του εαυτού μας αλλά και των ανθρώπων γύρω μας.
Astro-manual:
Χρήσιμες πληροφορίες για κάθε ξεχωριστή περίπτωση, μπορούν να βρεθούν στον γενέθλιο χάρτη του ατόμου, συνδυάζοντας τα παρακάτω δεδομένα:
-όψη διελαύνοντα Πλούτωνα - γενέθλιου πλανήτη
-γενέθλιος οίκος στον οποίο διελαύνει ο Πλούτωνας
-οίκοι που κυβερνώνται από τους δύο πλανήτες στο γενέθλιο ωροσκόπιο
-οίκοι στους οποίους βρίσκονται οι δύο πλανήτες στο γενέθλιο ωροσκόπιο
Πηγές:
*Alice Miller, Oι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας - Το δράμα του προικισμένου παιδιού, Ροές, Αθήνα 2003. Ως 'μαύρη παιδαγωγική' νοείται κάθε μορφή βίας που πραγματοποιείται 'για το καλό' του παιδιού, με καταστροφικές συνέπειες.
L. Greene, H. Sasportas, Dynamics of the unconscious (Seminars in Psychological Astrology vol.2), S.Weiser Inc., York Beach, Maine 1988
J. Hall, The Hades Moon, S.Weiser Inc., York Beach, Maine 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου