Ο Γενέθλιος Χάρτης - μια θεα(σ)τρική σκηνή

Κυρίες και κύριοι, καλωσήλθατε. Το έργο που πρόκειται να παρακολουθήσετε έχει ξεκινήσει χρόνια τώρα...

Ας υποθέσουμε ότι η ζωή είναι μια θεατρική παράσταση, ένα έργο σε εξέλιξη. Η έναρξή του είναι σίγουρα καθοριστική. Τα 10 πρόσωπα (πλανήτες) του δράματος (/κωμωδίας/περιπέτειας/κτλ.) βρίσκονται επί σκηνής και είναι έτοιμα για την καλύτερη ερμηνεία.

Κι επειδή πολύ ώρα κάθησες στη θέση του θεατή, να σε ενημερώσω ότι δεν είσαι τέτοιος. Αλλά; Ο σκηνοθέτης! Κι ενώ η ζωή δεν είναι πρόβα, το θετικό της υπόθεσής μας είναι ότι, παρ' όλ' αυτά, εσύ έχεις τη δυνατότητα να επικοινωνείς και να καθοδηγείς τους ηθοποιούς σου, να κάνεις τις τροποποιήσεις που θες εν ώρα παράστασης. (Μα τι τύχη!!:) 

Πάμε ξανά εκεί που σηκώνεται η αυλαία: βλέπουμε τη βασική ύλη του έργου, τους 10 ηθοποιούς (πλανήτες)...

-πώς σου φαίνονται τα κοστούμια; (στα ζώδια)

-πώς έχουν κατανεμηθεί στη σκηνή οι ηθοποιοί; (οίκοι)

-πώς τα πάνε μεταξύ τους; (όψεις)

Αυτή η πρώτη στιγμή, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Είναι η αφίσα της παράστασης. Δεν αλλάζει, είναι η ταυτότητα και το βασικό θέμα του έργου (γενέθλιος χάρτης). Τι μπορεί να αλλάξει: η ποιότητα των κοστουμιών, η στάση σώματος και η κινησιολογία του θιάσου, ο φωτισμός και η σχέση μεταξύ των ηθοποιών. Το σημαντικό είναι να επικοινωνούμε και με τους 10 ηθοποιούς μας -όλοι τους αξίζουν και χρήζουν προσοχής... Σε απλά αστρολογικά, μπορούμε να εκφράσουμε πιο συνειδητά και πιο εκλεπτυσμένα κάθε μας πτυχή, να επεξεργαστούμε και να αναδείξουμε τα ταλέντα μας, να βελτιώσουμε ο,τι χρήζει βελτίωσης και να συμφιλιώσουμε ή ,αν μη τι άλλο, να σεβόμαστε και να φροντίζουμε εκ περιτροπής τις όποιες αλληλοσυγκρουόμενες ανάγκες μας.

Αυτό που συμβαίνει στις διελεύσεις είναι ότι τα φώτα πέφτουν σε ένα μέρος της σκηνής και σ' εκείνο το σημείο όλα γίνονται ορατά. Οι προβολείς πλησιάζουν σταδιακά. Στην πραγματικότητα, τίποτα δε γίνεται πρόχειρα ή βιαστικά, επομένως δεν υπάρχει λόγος για άγχος. Το ξέρουμε ότι όλα θα 'ρθουν στο φως και έχουμε τον χρόνο να προετοιμαστούμε...

Φυσικά, μπορείς να είσαι θεατής στο έργο της ζωής, να αρχίσεις να κατηγορείς ή να κριτικάρεις τους ηθοποιούς σου, να κάνεις ότι δεν τους ξέρεις, να αποποιηθείς κάθε ευθύνη, να πιάσεις κουβέντα με κάποιον άλλο θεατή, να μην κοιτάς καν προς τη σκηνή. Ή μπορείς να αναγνωρίσεις τη βαθιά δημιουργική και υπέροχα ισχυρή φύση σου ως ανθρώπου και να κάνεις κάτι για την εκτέλεση του συγκεκριμένου αξιόλογου θεάματος, που μόνο εσύ μπορείς να προσφέρεις...