Διελεύσεις: Ο Ποσειδώνας στον Ωροσκόπο

Όταν ένας εξωτερικός πλανήτης περνάει από τον Ωροσκόπο, τότε μια κατά μέτωπο συνάντηση με τα χαρακτηριστικά του φαίνεται καθοριστική για την ανάπτυξή μας. Τα πρώτα συμπτώματα είναι η διάλυση της υπάρχουσας αίσθησης του εαυτού και της κατεύθυνσής μας στη ζωή. Ο παλιός μας εαυτός 'πεθαίνει', και νιώθουμε μπερδεμένοι και χαμένοι. Στο παρελθόν γνωρίζαμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, τώρα όμως δεν είμαστε και τόσο σίγουροι...

Ο πλανήτης των ασαφών ορίων θολώνει την όραση και διαλύει την αίσθηση ταυτότητας. Η αρχική μας αντίδραση συνήθως είναι φόβος και ανησυχία -είναι σαν να πέφτουμε στο κενό. Προσπαθούμε να γραπωθούμε από ένα σταθερό σημείο αναφοράς, αλλά φαινομενικά τουλάχιστον τα γεγονότα συνωμοτούν εναντίον μας -όλο εμπόδια και απογοήτευση.

Πιθανότατα, η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να αποδεχθούμε το όλο μπέρδεμα και τη σύγχυση, και να ζήσουμε με αυτή. Κοινώς, καλό θα είναι να δώσουμε στον εαυτό μας μια... άδεια, μέχρι να έρθει ο καιρός που θα επανέλθουμε. Αυτό δεν είναι εύκολο. Προϋποθέτει μια εμπιστοσύνη στη ζωή αρκετή για να αφεθεί κανείς και να δει τι θα συμβεί μετά. Aυτό το είδος πίστης, δυστυχώς, δεν το διαθέτουμε όλοι μας... ωστόσο, μπορούμε να το αποκτήσουμε μ' αυτή τη διέλευση.


Ψυχοθεραπεία τώρα

Η διέλευση του Ποσειδώνα από τον Ωροσκόπο, με ή χωρίς πίστη, μπορεί να είναι μια από τις πιο μοναχικές ή και εκφοβιστικές περιόδους στη ζωή μας. Τα όποια αισθήματα παραμέλησης ή εγκατάλειψης βιώσαμε ως παιδιά έρχονται στο προσκήνιο. Η συνειδητοποίηση ότι τα συναισθήματα που αναδύονται και βιώνουμε τώρα είναι στην πραγματικότητα 'παλιά', μπορεί να βοηθήσει. Ένας τρόπος να χρησιμοποιήσουμε εποικοδομητικά αυτό το διάστημα είναι να εξετάσουμε αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα με τη βοήθεια ενός θεραπευτή ή συμβούλου. Αυτός μπορεί να μας δώσει την αποδοχή και στήριξη που στερηθήκαμε στην παιδική ηλικία, ή να παράσχει το πλαίσιο για να εκφράσουμε και να επεξεργαστούμε τα συναισθήματα οργής για τη μη κάλυψη των τότε βασικών μας αναγκών. Είναι σημαντικό να πάρουμε τον χρόνο μας για να θρηνήσουμε τον ιδανικό γονέα που δεν είχαμε ποτέ. Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα συναισθήματα είναι ακριβώς αυτό: να τα φέρουμε στην επιφάνεια.

Ιδίως, αν συνηθίζαμε να παρουσιαζόμαστε ως δυνατοί και ικανοί ενήλικες, ίσως τώρα πρέπει -για χάρη της περαιτέρω ψυχολογικής μας ανάπτυξης και της ολότητας- να επιτρέψουμε να φανεί το πιο ευάλωτο και αδύναμο κομμάτι μας, και να αφήσουμε τους άλλους να δουν και αυτή την πλευρά της φύσης μας. 


Θύμα ή (και) Σωτήρας;

Αυτό το διάστημα, είναι σχετικά εύκολο να ταυτιστούμε με το ρόλο του θύματος, καθώς επανενεργοποιούνται τα συναισθήματα του αβοήθητου που βιώσαμε όταν ως βρέφη, χρειαζόμασταν κάποιον μεγαλύτερο, για να επιβιώσουμε. Νιώθοντας, λοιπόν, αδύναμοι ή χαμένοι, ωθούμαστε στην αναζήτηση ενός σωτήρα -μια κίνηση ενδεχομένως ευεργετική βραχυπρόθεσμα, αλλά καταδικασμένη σε αποτυχία μακροπρόθεσμα. Ο εκάστοτε άλλος δεν μπορεί να μας σώζει για πάντα. Αργά ή γρήγορα θα μας απογοητεύσει. Εκτός αυτού, το να αναλάβει κάποιος τη ζωή μας ενισχύει την αίσθηση αδυναμίας του εαυτού μας, και διαιωνίζει μια πιθανή τάση μας να χειριζόμαστε τους άλλους παίζοντας με τη συμπάθειά τους.

Δελεαστικός είναι και ο ρόλος του σωτήρα, ενίοτε δε και κατάλληλος. Ο Ποσειδώνας διαλύει τη διαχωριστικότητα και μπορεί να μας πλημμυρίσει με ενσυναίσθηση και συμπόνια για τους άλλους ανθρώπους. Είναι η διέλευση που μπορεί να μας κάνει θεραπευτές. Ελλείψει ορίων, γινόμαστε πιο ευαίσθητοι σε ο,τι περνάνε οι άλλοι, και προσωποποιούμε τον Ποσειδώνα στην ανώτερη μορφή του.

Το να βάλουμε κατά μέρος τις δικές μας ανάγκες και να σταθούμε στους λιγότερο τυχερούς είναι, μέχρι κάποιο βαθμό, θεμιτό αυτή την περίοδο. Θα πρέπει, όμως, να εξετάσουμε και τα προσωπικά οφέλη που προκύπτουν από την ανάληψη του ρόλου του σωτήρα ή μάρτυρα. Κάποια από τα κίνητρά μας είναι αγνά, αλλά ίσως παρεισφρύουν και άλλοι παράγοντες, όπως η αυτοπεποίθηση και η δύναμη που κερδίζουμε πάνω στους άλλους.. Αυτή η διέλευση είναι μια καλή ευκαιρία να εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους θέλουμε να σώζουμε τους άλλους.


Πνευματικότητα

Το βασικό εφέ του Ποσειδώνα είναι η ενίσχυση της επιθυμίας να υπερβούμε κάθε όριο και να γίνουμε ένα με κάτι μεγαλύτερο. Έτσι, πιθανές είναι και μυστικιστικής ή πνευματικής φύσης τάσεις ή εμπειρίες. Έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε και να αφοσιωθούμε σε κάτι μεγάλο, ωστόσο θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή του αντικειμένου της πίστης μας.


Τέχνη - το δημιουργικό 'χάσιμο'

Εκτός αυτού, όμως, εφόσον ωθούμαστε πέραν των συνηθισμένων ορίων του Εγώ, ενισχύεται και η ικανότητά μας να λειτουργούμε ως διάμεσο, μέσω του οποίου μπορεί να αναδύονται αρχετυπικά συναισθήματα και εικόνες. Οι καλλιτέχνες συνήθως έχουν πολλή έμπνευση αυτή την περίοδο, και δημιουργούν κάποια απ' τα καλύτερα έργα τους. Αυτά που βιώνουμε τώρα είναι ιδιαίτερα, και δίνοντάς τους μια μορφή δημιουργικής έκφρασης εξασφαλίζουμε μια επωφελή ενεργειακή διέξοδο -ανεξαρτήτως καλλιτεχνικών ικανοτήτων.

Αν πάλι δεν φροντίσουμε να 'χαθούμε' δημιουργικά, συνήθως συμβαίνει δραματικά... Φαινομενικά, άθελά μας δημιουργούμε τις συγκυρίες για την ανατροπή και κατάρρευση πάγιων δομών στη ζωή μας, έτσι ώστε να ανασυνταχτούμε και να επανέλθουμε με έναν καινούριο τρόπο. Κι αυτό γιατί πλέον δε μας μένει άλλη επιλογή παρά να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, και να γίνουμε δημιουργικοί επανεφεύροντας τον εαυτό μας. 


Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων...

Αν ερωτευθούμε τώρα -πράγμα πολύ πιθανό-, δε συμβαίνει με κάποιο συνηθισμένο άτομο, αλλά με τον άντρα ή τη γυναίκα των ονείρων μας, έναν θεό ή μια θεά. Αργά ή γρήγορα, όμως, 'ξυπνάμε' ανακαλύπτοντας ότι πρόκειται περί κοινού θνητού που ουδεμία σχέση έχει με όσα είχαμε φανταστεί... σε εκστατικά ύψη τη μια μέρα, καταποντισμένοι σε μια άβυσσο απογοήτευσης την επομένη. 

Σε ψυχολογικό επίπεδο, μπορεί να αναζητάμε στο άλλο άτομο το γονιό που χάσαμε ή που δεν είχαμε ποτέ. Τώρα όμως, θα πρέπει να αποδεχθούμε την ανάγκη να βρούμε τον ιδανικό γονιό μέσα μας, αντί να αναθέτουμε αυτό το ρόλο σε κάποιον άλλο. Από την άλλη πλευρά, αν ταυτιζόμασταν με το ρόλο του ενήλικα και ήμασταν πάντα προσεκτικοί και αυστηροί, η διαλυτική και χαλαρωτική επίδραση του Ποσειδώνα είναι καίρια για την περαιτέρω εξέλιξή μας.

Άλλη μια εκδοχή στην τάση μας να χάσουμε τα όρια είναι να δελεαζόμαστε από οτιδήποτε υπόσχεται να μας απαλλάξει από τα δεσμά μας. Έτσι, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά μπορεί να γίνουν το μέσο διαφυγής από δυσκολίες που δεν έχουμε καμία όρεξη να αντιμετωπίσουμε. Η συγκεκριμένη λύση όμως δεν είναι βιώσιμη, γι' αυτό και καλό θα είναι να βρούμε υγιέστερους τρόπους να αντιμετωπίσουμε τον ωκεανό συναισθημάτων, τα προβλήματα και τον πόνο μας. 

Θεία νοσταλγία

Επιπλέον, συχνά νιώθουμε πιο ληθαργικοί και κουρασμένοι απ' ο,τι συνήθως, κατά τη διέλευση του Ποσειδώνα στον Ωροσκόπο. Νυστάζουμε τη μέρα, μένουμε άγρυπνοι τη νύχτα, ενώ θα έπρεπε να κοιμόμαστε. Μπορεί να υποφέρουμε από 'θεία νοσταλγία' -τη λαχτάρα να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση σαν την προγεννητική, όπου τα πάντα είναι ένα. 

Πράγματι, ο πειρασμός να αποτραβηχτούμε από το μάταιο τούτο κόσμο, και να μετοικήσουμε σε έναν άλλον ονειρικό είναι ισχυρός. Και ίσως είναι αναγκαίο, σε κάποιο βαθμό, να ενδώσουμε σε αυτές τις τάσεις, προτού να αναδυθούμε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κοσμική πραγματικότητα εκ νέου...