Ο Μεσαίωνας γενικά θεωρείται ως ένα διάστημα βαρβαρότητας, μια σκοτεινή εποχή στην ευρωπαϊκή συνείδηση, κατά τη διάρκεια της οποίας σβήστηκε κάθε ίχνος πολιτισμού και μάθησης. Οι πιο πρόσφατες έρευνες, ωστόσο, τείνουν να τροποποιήσουν αυτή την άποψη και πλέον οι ιστορικοί ερευνούν τρόπους με τους οποίους η μάθηση επιβίωσε στην Ευρώπη. Αυτό επηρεάζει και την ιστορία της αστρολογίας, καθώς, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, η αστρολογία σχεδόν εξαφανίζεται και αναβιώνει το 12ο αιώνα πια, τυχαία μέσα από τις αραβικές μεταφράσεις. Αμφισβητώντας αυτή την άποψη, συγκεντρώνονται στοιχεία για τη συνέχιση της αστρολογίας στην Ευρώπη μέτα τις γερμανικές εισβολές του 5ου αιώνα. Ιδιαίτερα στη Γαλατία η αστρολογία ήταν πολύ δημοφιλής, ενώ οι πρώτοι Φράγκοι και Γότθοι βασιλείς, που υιοθέτησαν άμεσα κάποιες από τις πρακτικές των Ρωμαίων, ήρθαν σε επαφή με αστρολόγους. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι η μαντεία παρήκμασε στη δυτική Ευρώπη όσον αφορά στον ευρύ πληθυσμό, με τις λεγόμενες 'Αιγυπτιακές Ημέρες' και τον καιρό να αποτελούν τα βασικά εργαλεία, και την αστρολογία να περιορίζεται στην πιο ακατέργαστη μορφή της -την παρατήρηση εκλείψεων και κομητών. Αστρολόγοι ήταν ακόμα διαθέσιμοι σε βασιλικές αυλές. Για παράδειγμα, ο Edwin, βασιλιάς της Northumbria, ο πιο ισχυρός μονάρχης στη σαξονική Αγγλία την περίοδο 616 - 632 μ.Χ., είχε έναν Ισπανό αστρολόγο, ονόματι Pellitus, ο οποίος τον συμβούλευσε και στον πόλεμο με τους Κέλτες Βρετανούς.
Αν, ωστόσο, η αστρολογία επιβίωσε σε μια εκλεπτυσμένη μορφή, αυτό συνέβη στα μοναστήρια, όπου διατηρήθηκε κάθε γνώση. Οι μοναστικές βιβλιοθήκες διέθεταν κλασικά έργα όπως το 'Etymologiae' του Ισίδωρου, επισκόπου Σεβίλλης (560 - 636), το οποίο περιείχε μια συζήτηση περί μαντείας, και το 'Consolatio Philosophiae' του Βοήθιου (480 - 524), μια κλασική δήλωση των Νεοπλατωνικών έναντι του Χριστιανισμού. Και οι δύο αυτοί συγγραφείς θεωρούνταν από μεταγενέστερους σχολιαστές υποστηρικτές της αστρολογίας, παρά τις ενστάσεις των ίδιων γι' αυτή. Επιπλέον, κάποιοι μοναχοί σε μερικές περιοχές είχαν επαφή με τη Μέση Ανατολή, ιδίως οι μοναχοί της Κέλτικης Ιρλανδίας, οι οποίοι ήταν στενά συνδεδεμένοι με την Εκκλησία των Κοπτών της Αιγύπτου. Συνεπώς, θα ήταν ενήμεροι για όλες τις θεωρητικές διαμάχες στην Αλεξάνδρια, συμπεριλαμβανομένων αυτών περί αστρολογίας και της σχέσης της με τον Χριστιανισμό. Αυτή η επαφή πιθανότατα διατηρήθηκε μέχρι την κατάληψη της Αλεξάνδριας από τους Άραβες το 642 μ.Χ. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτοί οι μοναχοί δεν είχαν πρόσβαση σε έργα αστρολογικών τεχνικών, αλλά γνώριζαν καλά τη θεωρία της γενικής επιρροής των άστρων, κι επομένως ήταν αρκετά δεκτικοί σε σχετικά αστρολογικά κείμενα, όταν αυτά επανεμφανίστηκαν.
Δείτε ακόμα:
Οι Απαρχές της Αστρολογίας
Η Αστρολογία στη Μεσοποταμία
Αν, ωστόσο, η αστρολογία επιβίωσε σε μια εκλεπτυσμένη μορφή, αυτό συνέβη στα μοναστήρια, όπου διατηρήθηκε κάθε γνώση. Οι μοναστικές βιβλιοθήκες διέθεταν κλασικά έργα όπως το 'Etymologiae' του Ισίδωρου, επισκόπου Σεβίλλης (560 - 636), το οποίο περιείχε μια συζήτηση περί μαντείας, και το 'Consolatio Philosophiae' του Βοήθιου (480 - 524), μια κλασική δήλωση των Νεοπλατωνικών έναντι του Χριστιανισμού. Και οι δύο αυτοί συγγραφείς θεωρούνταν από μεταγενέστερους σχολιαστές υποστηρικτές της αστρολογίας, παρά τις ενστάσεις των ίδιων γι' αυτή. Επιπλέον, κάποιοι μοναχοί σε μερικές περιοχές είχαν επαφή με τη Μέση Ανατολή, ιδίως οι μοναχοί της Κέλτικης Ιρλανδίας, οι οποίοι ήταν στενά συνδεδεμένοι με την Εκκλησία των Κοπτών της Αιγύπτου. Συνεπώς, θα ήταν ενήμεροι για όλες τις θεωρητικές διαμάχες στην Αλεξάνδρια, συμπεριλαμβανομένων αυτών περί αστρολογίας και της σχέσης της με τον Χριστιανισμό. Αυτή η επαφή πιθανότατα διατηρήθηκε μέχρι την κατάληψη της Αλεξάνδριας από τους Άραβες το 642 μ.Χ. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτοί οι μοναχοί δεν είχαν πρόσβαση σε έργα αστρολογικών τεχνικών, αλλά γνώριζαν καλά τη θεωρία της γενικής επιρροής των άστρων, κι επομένως ήταν αρκετά δεκτικοί σε σχετικά αστρολογικά κείμενα, όταν αυτά επανεμφανίστηκαν.
Δείτε ακόμα:
Οι Απαρχές της Αστρολογίας
Η Αστρολογία στη Μεσοποταμία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου